Вядома ж, хто будзе дарыць рэдактару-мужчыне кветкі? Ніхто. А рэдактару-жанчыне? Мне не дарылі. Колькі не распытвала знаёмых рэдактарак, нават у часы “Юнацтва” такога не было. Рэдактараў “прынята” паіць і карміць – відаць, каб не адрываліся ад рукапісу, кавалак хлеба не шукалі, альбо паляпшаць іх умовы працы – гарбатнічак падараваць альбо сканер.
Вядома ж, хто будзе дарыць рэдактару-мужчыне кветкі? Ніхто. А рэдактару-жанчыне? Мне не дарылі. Колькі не распытвала знаёмых рэдактарак, нават у часы “Юнацтва” такога не было. Рэдактараў “прынята” паіць і карміць – відаць, каб не адрываліся ад рукапісу, кавалак хлеба не шукалі, альбо паляпшаць іх умовы працы – гарбатнічак падараваць альбо сканер.
- Post a new comment
- 0 comments
- Post a new comment
- 0 comments
