Вядома ж, хто будзе дарыць рэдактару-мужчыне кветкі? Ніхто. А рэдактару-жанчыне? Мне не дарылі. Колькі не распытвала знаёмых рэдактарак, нават у часы “Юнацтва” такога не было. Рэдактараў “прынята” паіць і карміць – відаць, каб не адрываліся ад рукапісу, кавалак хлеба не шукалі, альбо паляпшаць іх умовы працы – гарбатнічак падараваць альбо сканер.
Вядома ж, хто будзе дарыць рэдактару-мужчыне кветкі? Ніхто. А рэдактару-жанчыне? Мне не дарылі. Колькі не распытвала знаёмых рэдактарак, нават у часы “Юнацтва” такога не было. Рэдактараў “прынята” паіць і карміць – відаць, каб не адрываліся ад рукапісу, кавалак хлеба не шукалі, альбо паляпшаць іх умовы працы – гарбатнічак падараваць альбо сканер.
-
(no subject)
ПАЭТЫЧНЫ ТЭАТР "АРТ.С" п р а д с т а ў л я е паэтычна-міфалагічны праект САКРАЛЬНАЯ БЕЛАРУСЬ Сустрэча восьмая: АГОНЬ Валерый ГАПЕЕЎ, Мікола…
-
Год Зорнай Рысі – вечарына 11 студзеня
Originally posted by
vika_trenas at Год Зорнай Рысі – вечарына 11 студзеня Паэтычны тэатр Арт.С п р а д с т а ў л я е 12-гадовы праект:… -
(no subject)
КРЫХУ ПА-РАСЕЙСКУ Калі чытаю дачцэ кнігі беларускіх пісьменьнікаў і, не выпраўлю раптам маскалізм, Альжбэта пытаецца: -- А што гэтая кніга КРЫХУ…
- Post a new comment
- 0 comments
- Post a new comment
- 0 comments
